DİZE­LER­LE…

Sevgi pay­laş­tık­ça ço­ğa­lan bir şey. Sarıp sar­ma­lar tüm var­lık­la­rı ve onur­lu bir yaşam or­ta­mı sunar
on­la­ra. Ne yazık ki, ya­şa­mı ya­şa­nıl­maz kılan; var­lık­la­rın en akıl­lı­sı ola­rak var­sa­yı­lan in­san­lar­dır! Adil
pay­la­şım ye­ri­ne sa­hip­len­mek için çır­pı­nan in­san­lar…
Ya­şa­mın olan­ca ka­ran­lı­ğı­dır inanç ba­ka­rı...
Ayak­ta dur­mak ye­ri­ne kur­tu­lu­şu sı­ğın­mak­ta bulur!..
Sapar en kör ka­ran­lı­ğın dip­siz ak­şam­la­rı­na,
Ve umut­suz­ca bir el yor­da­mı­na tut­sak olur!..
İnsan­la­rın ka­rar­la­rı­nı ve tavır alış­la­rı­nı yaşam ola­nak­la­rı be­lir­ler. Baş­ka­la­rı­nın yar­dı­mı­na muh­taç
olan­la­rın ne öz­gür­lü­ğü ne de ba­ğım­sız­lı­ğı söz ko­nu­su ola­maz! Üre­te­me­yen ya­ra­ta­maz,
ya­ra­ta­ma­yan­la­rın ya­şa­mı aksak olur.
Çıkar, çı­kar­cı­yı mi­de­sin­den kav­rar.
Tes­pi­hi ta­kun­ya­sı­na uyar olur.
Tak­ke­si­nin al­tın­da cin­ler te­pi­şir;
Kul­lu­ğu­nu sür­dür­me­ye tan­rı­lar arar!..
Oysa in­san­lar dar gö­rüş­lü­lük­ten kur­tu­lup, anlık çö­züm­le­ri ter­cih et­me­se­ler ken­di­le­ri için daha ya­rar­lı bir
şey yap­mış olur­lar. Anlık çı­kar­lar po­tan­si­yel çı­kar­la­ra gölge dü­şür­me­me­li.
İnsan o ki, ge­rek­ti­ğin­de;
Çe­ke­bil­me­li ön yar­gı­la­rı­nı nam­lu­dan...
Çe­ke­bil­me­li te­tik­ten nef­re­tin par­ma­ğı­nı,
Bir şans ta­nı­mak için ya­şa­ma­ya!..
“İnsan­lar ko­nu­şa ko­nu­şa, hay­van­lar kok­la­şa kok­la­şa an­la­şır­lar.” den­miş fakat ba­kış­la­rın anlam ve önemi
es ge­çil­miş…Oysa ba­kış­mak ev­ren­sel bir ses­siz an­laş­ma ve an­lat­ma yön­te­mi­dir. Sözün ve söz­cük­le­rin
ol­ma­dı­ğı sü­reç­ler­de, ile­ti­min, an­laş­ma­nın ve uz­laş­ma­nın aracı ba­kış­tır. Aynı sü­reç­te algı üst dü­zey­de­dir.
Dil ve ile­ti­şim ge­li­şin­ce algı kö­rel­me­ye baş­la­dı. Al­gı­dan yana du­yar­lı olan va­tan­daş­lar, bu­lun­duk­la­rı
or­tam­lar­da ay­rı­ca­lık­lı bir ko­num­da olur.
Ses­siz­ce öpü­şür göz ba­kar­la­rı…
Alev­le­nir tene do­ku­nan el;
To­mur­cuk­la­nır be­de­ni ya­şa­mın,
Sür­gün­de­ki yürek çi­çek­le­nir!..
Öz­gür­lük se­çe­nek kul­la­na­bil­mek­tir. Hayal etmek, bu öz­gür­lük­le­rin önde ge­le­ni­dir. Hayal etmek umut
ye­şert­mek­tir. İnsan­lar umut­suz ya­şa­ya­maz. Çünkü ge­le­ce­ği oluş­tu­rup şe­kil­len­di­ren ha­yal­ler­dir.
Yere göğe sığ­maz ki, ben­de­ki sen…
Yeni dün­ya­lar kuran düş­le­rim­de­sin!
Do­ku­nur te­ni­ne ba­ha­rın harlı ateşi,
Yü­re­ği­min kö­zün­de sevda ko­za­sı!..
Dört­lük­ler eş­li­ğin­de kısa bir tur attık. Ya­şa­dı­ğı­mız gün­ler ge­le­ce­ğe ka­pı­lar ara­la­mak­ta. Çö­züm­ler
yan­daş­la­rı­nı bu­lu­yor. Umut­lar sür­gün­de çi­çe­ğe dur­muş. Uma­rım bu ola­nak kısa sü­re­li çı­kar­lar için
har­can­maz.
Dem­len­miş bir güz ak­şa­mı­dır ki;

Umut­lar se­vinç­le sev­da­ya be­le­nir,
En olgun bir­lik­te­lik­ler gü­lüm­ser gül koy­nun­da...
Sür­gü­ne duran bir be­de­ne kış ba­har­dır!..
Sev­gi­li okur­lar, gün­le­ri­niz gön­lü­nüz­ce olsun, in­san­ca çö­züm­ler umut­la­rı­nı­za katık olsun! İyi­lik­le­ri­ni­ze
iyi­lik­çi di­lek­le­ri­niz eşlik etsin ki, ken­di­niz için is­te­dik­le­ri­ni­zi pay­la­şa­rak onur­lu bir ol­gun­luk dü­ze­yi­ne
eri­şe­bi­le­si­niz…