Şu Cemile
Hoş bir kız…
Hep düşüyor…
Düşerken de coşuyor…
Havama, suyuma, toprağıma
Ve sonra da yüreğime…
Düştüğü yere hayat veriyor…
Ha Cemre ha Cemile…
Ya da Türk güzeli Emire
Boz ayın dört çarşambası…
Hepsi de hayran Cemile’ye
Şu Cemile vallahi hoş bir kız…
Hem okşuyor…
Hem de yakıyor…
Âşık olasım geliyor…
Ama…
Cemile üzgün mü üzgün
İnsanoğlunun açgözlülüğüne
Kirlendikçe havası suyu ve toprağı
Yitiriyor o da eski coşkusunu
Üzülme sevgili cemile
İnsanoğlu anladıkça kaybettiğini
Coşacaksın yine eskisi gibi…
***
Havamızı, suyumuzu, toprağımızı kirleten
İç ve dış düşmanlar çekin elinizi ülkemden
Anlayın artık daraldığını yaşam alanlarının
Dokunma, havama suyuma ve de toprağıma….
***
Ey iktidar…
Kirletme havamı suyumu toprağımı
Kirlettirme vatanımı iç-dış kapitalistlere
Atalarımızdan aldığımız emanetleri
Biz de bırakalım gelecek kuşaklara tertemizce…
***
Cemre küsme bize
Yine sal yüreğimize
O sevgi mayanı