Barış

Barış Türk­çe bir ke­li­me olup: “Sa­vaş­tan veya dar­gın­lık­tan sonra ta­raf­la­rın uz­laş­ma­sı; ulus­la­ra­ra­sı hu­kuk­ta, dev­let­ler ara­sın­da iliş­ki­le­rin sür­me­si ya da her­han­gi bir ne­den­le ke­sil­miş olan iliş­ki­le­rin ye­ni­den ku­rul­ma­sı ya da savaş ha­lin­den çı­kıl­ma­sı.” an­la­mın­da kul­la­nı­lır.
İnsa­noğ­lu­nun top­lu­luk­lar ha­lin­de ya­şa­ma­sın­dan sonra yer­yü­zün­de sa­vaş­lar ve ba­rış­lar de­vam­lı ya­pı­la gel­miş­tir. Sey­ret­ti­ği­miz bel­ge­sel­ler­den an­la­dı­ğı­mı­za göre hay­van­lar ara­sın­da de­vam­lı bir savaş var­dır. Aynı cins hay­van­lar kendi hakim ol­duk­la­rı böl­ge­le­rin dı­şı­na çık­ma­dık­la­rı za­man­lar­da barış tesis edil­mek­te­dir. Mil­let­ler de kendi ül­ke­le­ri­ne sal­dı­rı ol­ma­dı­ğı za­man­lar­da barış hüküm sür­mek­te­dir.
Çağ, mil­let­ler çağı olup Bir­leş­miş Mil­let­ler Teş­ki­la­tı­na 200 ün üze­rin­de üye dev­let bu­lun­mak­ta­dır. Dev­let­ler ara­sın­da ya­pı­lan barış ant­laş­ma­la­rı veya çe­şit­li it­ti­fak­lar­la sa­vaş­la­rın önüne ge­çil­me­ye ça­lı­şıl­mak­ta­dır. Amma ve lakin mil­let­le­rin do­yum­suz­luk­la­rı ne­de­niy­le sö­mür­me duy­gu­la­rı ka­bar­mak­ta bu da dünya ba­rı­şı­nı teh­dit et­mek­te­dir. 

Bazı dev­let­ler kendi ide­olo­ji­le­ri­ni başka dev­let­le­re de ihraç et­me­ye kalk­tık­la­rın­da dünya ba­rı­şı teh­li­ke­ye gir­mek­te­dir. Önce Nas­yo­nal Sos­ya­lizm, ar­ka­sın­dan ko­mü­nizm dünya ba­rı­şı­nı teh­dit etmiş, ikin­ci dünya sa­va­şı son­ra­sın­da bazı dev­let­ler ko­mü­niz­min demir pen­çe­le­ri al­tın­da in­le­miş­ler­dir.
Bir türlü sağ­la­na­ma­yan dünya ba­rı­şı te­rö­rün tır­man­ma­sıy­la ye­ni­den sıcak sa­va­şa dö­nüş­müş­tür. Fi­lis­tin ve Af­ga­nis­tan’da devam eden sıcak sa­va­şın başka ül­ke­le­re sıç­ra­ma­sı ha­lin­de ba­rı­şın sağ­lan­ma­sı için daha uzun yıl­lar bek­le­mek zo­run­da ka­la­ca­ğı­mız ke­sin­dir. Tür­ki­ye açı­sın­dan da barış kom­şu­la­rı­nın iyi ni­yet­li ol­ma­ma­sın­dan do­la­yı her an sa­va­şa dö­nü­şe­bi­lir. Çünkü hiç­bir kom­şu­muz güçlü bir Tür­ki­ye is­te­me­mek­te­dir. Hal­bu­ki Tür­ki­ye Cum­hu­ri­ye­ti­nin ku­ru­cu­su Ata­türk kom­şu­la­rıy­la hiç­bir zaman sa­va­şı dü­şün­me­miş­tir. Tam ak­si­ne “Yurt­ta sulh, Ci­han­da sulh” de­miş­tir.
İnsa­noğ­lu­nun yer­yü­zün­de baki ka­la­bil­me­si için bir­bir­le­ri­ni sö­mür­me­den dünya ni­met­le­rin­den ça­lış­tık­la­rı ka­da­rıy­la fay­da­lan­ma­la­rı du­ru­mun­da savaş yap­ma­ya hiç gerek kal­maz.
Sa­tır­la­rı­mı­za Ben­ja­min Frank­lin’in şu güzel sö­züy­le son ve­re­lim.
“ Ne iyi bir savaş var­dır, ne de kötü bir barış.”

-----------ŞİİR KÖŞESİ------------------

DANİŞMENTLİ İSMAİL EFE

Ana­do­lu iş­ga­le uğ­ra­dı­ğı za­man­da
Dil uzat­tı düş­man­lar na­mu­sa ve şe­re­fe
İstan­bul’dan çı­kın­ca emir­lik ve ku­man­da
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

İşgal edin­ce düş­man tüm Ege Böl­ge­si­ni
Da­niş­ment­li İsmail du­yur­du gür se­si­ni
Bütün dünya ta­nı­sın di­ye­rek efe­si­ni
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

De­mir­ci Meh­met Efe dedi be­nim­le çalış
Kabul dedi İsmail hemen baş­la­dı yarış
Düş­man­lar git­me­yin­ce ül­ke­de olmaz barış
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

İşgal­ci­le­rin gözü na­mus­ta ve altın’da
Efey­le kı­zan­la­rın at­la­rı var al­tın­da
Kıt­lık ve yok­luk ile; çok zor şart­lar al­tın­da
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

Esa­ret zin­ci­ri­ni anın­da kır­mak için
Türk Cum­hu­ri­ye­ti­ni bir­lik­te kur­mak için
İnan­cı­nın ge­re­ği düş­ma­nı vur­mak için
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

Efe­le­rin ya­nın­da Elli Ye­din­ci Tümen
İki Yunan su­ba­yı Aydın’da gezer iken
Da­niş­ment­li İsmail te­ti­ği çekti hemen
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

Da­niş­ment­li İsmail as­ker­de topçu idi
Bin­ba­şı Hacı Şükrü buna top, mermi verdi
Yu­nan­lı ilk gül­le­yi Da­niş­ment­li­den yedi
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.
Hür ya­şa­mış mil­le­tim ol­ma­mış boyun büken
Tar­la­lar ekil­me­miş her taraf ça­kır­di­ken
Üçyol Sa­vaş­la­rın­da Gök­çen Efe zor­day­ken
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

Yur­dun kur­tu­lu­şu­nu her­kes­ten çok is­ter­di
Savaş ve bas­kın­lar­da hep ba­şa­rı gös­ter­di
Bin­ba­şı rüt­be­si­ni Ata­türk ona verdi
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

Vatan sev­gi­si ile bir sel gibi ta­şa­rak
Ka­ra­köy’den do­ğu­ya dağ ve tepe aşa­rak
Bu­har­kent Or­tak­çı’da Ka­ra­ko­lu ba­sa­rak
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

Vatan mil­let sağ olsun şi­arı­nı gü­de­rek
Em­rin­de­ki bir­li­ği her gün kont­rol ede­rek
Az­na­vur is­ya­nı­nı bas­tır­ma­ğa gi­de­rek
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

Yaş­lı­lı­ğı­na rağ­men sa­vaş­ma­yı se­çe­rek
Düş­man ve ha­in­le­ri tü­fe­ğiy­le bi­çe­rek
Aydın Sa­vaş­la­rın­da tam hü­cu­ma ge­çe­rek
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

Bir Genç Osman mi­sa­li düş­man­la­ra da­la­rak
De­li­baş İsya­nın­da öncü kuv­vet ola­rak
Kes­kin ni­şan­cı olan kı­zan­la­rı ala­rak
Vatan Sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.

Dört Tem­muz Kırk Al­tı­da Allah ya­nı­na aldı
Alt­mış sekiz yıl süren artık ömür ma­sal­dı
Ge­ri­de hür bir vatan, ba­ğım­sız mil­let kaldı
Vatan sa­vun­ma­sı­na koştu İsmail Efe.
Şükrü ÖKSÜZ

--------------------------------------------

  MİHRA­BIM­SIN

Kal­bim yerli ye­rin­de, mih­rap ye­rin­de değil
Me­kâ­nı, ka­ra­rı yok, nazı bit­mez pek ehil
Durup bir tak­dir et yorma sev­gi­lim beni
Mih­ra­bım­sın di­ye­rek aziz tut­tum hep seni.

Sense ay­rı­lık ver­din, başka bir ke­re­min yok.
Çiçek elim­de kaldı, kok­la­yan, se­ve­ni yok.
Neden attın ku­yu­ya, eller neden se­ma­da!
Seni ya­şa­tan sevgi, unu­tul­maz ke­nar­da.

Niçin ağ­la­ya­yım ben, neden çe­ke­lim hüzün?
O, mi­ra­ca yük­sel­mek, gül­mek ne tatlı öğün.
Fe­yiz­li nur, parla bir, açıl­sın bah­tım, önün.
Yer­le­re atıp gitme, üzme ağ­lat­ma bugün.

Sev­gi­li­me sırt dön­mem, yaban gül der­le­me.
Ez­ber­le­me el ismi, hic­ran is­te­mem verme.
Bir doğru yol, çare bul, vus­la­ta doyur beni
Mih­ra­bım­sın di­ye­rek aziz tut­tum hep seni.

Ab­dul­lah BE­DE­LOĞ­LU –NAZİLLİ

--------------------------------------------------

    AŞIK OLMAM SANA

Gün olur gi­rer­sen bir gün ka­nı­ma
Vu­ru­rum han­çe­ri o sol ya­nı­ma
Ağ­la­yıp sız­la­mak uymaz şa­nı­ma
Aşık olmam sana söz ve­ri­yo­rum.

Vol­ka­na dön­sen de içimi yak­san
Di­zi­ne ya­tır­san yü­zü­me bak­san
Şim­şek­ler mi­sa­li uf­kum­da çak­san
Aşık olmam sana söz ve­ri­yo­rum.

Ba­ha­rım olsan da ya­şar­ken kışı
Sar­san göz­le­ri­me en tatlı düşü
Kon­san pen­ce­re­me ey anka kuşu
Aşık olmam sana söz ve­ri­yo­rum.

Sah­ra­da ka­lın­ca yağ­san üs­tü­me
Diz çöküp otur­san gönül pos­tu­ma
Damla damla dol­san vus­lat tes­ti­me
Aşık olmam sana söz ve­ri­yo­rum.

Hiç haber ver­me­den çeker gi­de­rim
Te­ni­me kur­şu­nu dizer gi­de­rim
Be­de­nim top­ra­ğa eker gi­de­rim
Aşık olmam sana söz ve­ri­yo­rum.

Bolat ÜNSAL – Kemer/AN­TAL­YA

-----------------------------------------

    İSYAN­LA­RIM

Bu ge­ce­yi yine sen­siz ge­çir­dim
Sa­ni­ye­ler sa­at­le­re döndü ça­re­siz
Geç­me­di ge­ce­ler olmaz sa­bah­lar
Sen­siz­li­ğe ağ­la­dım yürek do­lu­su.

Ağar­dı saç­la­rım, gön­lüm­se zorda
Ku­ru­du aşk pı­na­rım ateş­le korda
Sen başka yer­ler­de ben başka yerde
İsyan ettim ken­di­me yürek do­lu­su.

Bu ge­ce­yi yine sen­siz ge­çir­dim
Bütün ça­re­siz­li­ği yü­re­ğim­de ta­şı­dım
Mut­lu­luk­tan uzak geçen ge­ce­me
İsyan etti göz­ya­şım yürek do­lu­su.

Dayan dedim dayan mut­lu­luk yakın
Belki umut vardı, aşk senin hak­kın
Ça­re­siz­lik­le­ri­me bakıp ağ­lar­ken
İsyan ettim ka­de­ri­me yürek do­lu­su.

Hü­se­yin ZEY­BEK –DİDİM

----------------------------------------------

BENİM OL

Ara­ya­nım ol, gülüm, so­ra­nım ol,
Ağ­lar­sam sen yü­zü­ne gü­le­nim ol;
Bir beni can­dan seven sev­gi­lim ol,
Be­de­ni­miz ayrı yerde olsa da,
Ru­hun­la ve dü­şün­cen­le benim ol
Kal­bim­de gül açtın, el­le­rim­de sol.

Ne­ca­ti ERDEK –İSTAN­BUL

----------------------------------------------

GELDİM İŞTE GİDİYORUM

Alt­mış­la­rı geçti yaşım
Beyaz saçla doldu başım
Tat­sız, tuz­suz ekmek aşım
Gel­dim işte gi­di­yo­rum.

Güneş her gün doğan batar
Ümit­le­rim bir bir biter
Sev­di­ğim bur­num­da tüter
Gel­dim işte gi­di­yo­rum.

Yıl­lar öm­rü­mü gö­tür­dü
Beni Mec­nun’a dön­dür­dü
Ah ha­yal­le­ri­mi sön­dür­dü
Gel­dim işte gi­di­yo­rum.

Gö­züm­den yaş­lar dö­kül­dü
Artık bel­le­rim bü­kül­dü
Gücüm, kuv­ve­tim çe­kil­di
Gel­dim işte gi­di­yo­rum.

Sabah geçti, oldu ikin­di
Şa­kı­yan bül­bül­ler dindi
Göç­men kuş­lar yu­va­ya döndü
Gel­dim işte gi­di­yo­rum.

Yazma Hafız yazma gayri
Sev­di­ğim­den düş­tüm ayrı
Yok­tur hiç­bir işin hayrı
Gel­dim işte gi­di­yo­rum.

Mus­ta­fa YEŞİL – ALA­ŞEHİR

----------------------------------------