Arap­ça’dan Türk­çe’mize giren te­sa­nüt ke­li­me­si­nin Türk­çe’deki kar­şı­lı­ğı da­ya­nış­ma olup; söz­lük­ler­de­ki an­la­mı : “ Bir­bi­ri­ne des­tek olma; duygu, dü­şün­ce bir­li­ği için­de bu­lun­ma, bir­bi­ri­ni kol­la­ma, bir­bi­ri­ne bağ­lı­lık gös­ter­me.” an­lam­la­rın­da kul­la­nı­lır.

Top­lum ha­lin­de ya­şa­yan tüm ya­ra­tık­lar, ha­yat­la­rı­nı idame et­tir­mek ve iler­let­mek için bir­bir­le­riy­le da­ya­nış­ma için­de olmak mec­bu­ri­ye­tin­de­dir­ler. Arı­la­rın, ka­rın­ca­la­rın, as­lan­la­rın ve in­san­la­rın bir­bir­le­riy­le da­ya­nış­ma için­de ol­duk­la­rı gö­rül­mek­te­dir. En küçük aile bi­ri­min­den, mil­let­le­re va­rın­ca­ya kadar bütün top­lum­la­rın bir­lik ve be­ra­ber­lik için­de ol­ma­la­rı on­la­rın daha fazla in­ki­şaf et­me­le­ri­nin se­be­bi­dir.

En küçük top­lu­luk olan aile bi­ri­min­de eşler bir­bir­le­riy­le ne kadar fazla da­ya­nış­ma için­de olur­lar­sa, o evde huzur, mut­lu­luk, sevgi, hoş­gö­rü o kadar fazla olur. Eko­no­mik sı­kın­tı çek­mez­ler. Ata­la­rı­mız, “Bir elin nesi var, iki elin sesi var” di­ye­rek bir ha­ki­ka­ti dile ge­tir­miş­ler­dir. Kes­ler ise : “ Yar­dım­laş­ma ve da­ya­nış­ma, bir top­lu­mun ge­liş­me­si için en güzel ve­si­le­dir.” de­miş­tir.

Os­man­lı İmpa­ra­tor­lu­ğu­nun üç kı­ta­ya hük­met­me­si­nin baş­lı­ca ne­den­le­rin­den biri de İmpa­ra­tor­luk için­de­ki halk­la­rın bir­bir­le­riy­le; hem de bütün İslam ale­mi­nin ha­li­fe­nin san­ca­ğı al­tın­da da­ya­nış­ma­ya gir­me­le­rin­den­dir. 
İstik­lal sa­va­şı ve­ri­lir­ken Sov­yet­ler Bir­li­ğin­de ya­şa­yan Türk­le­rin ve Pa­kis­tan­lı Müs­lü­man­la­rın yar­dım kam­pan­ya­la­rı dü­zen­le­me­le­ri te­sa­nü­tün en bariz ör­nek­le­rin­den­dir.

 Yine aynı şe­kil­de Ana­do­lu’dan düş­ma­nın atıl­ma­sı için gen­ciy­le-yaş­lı­sıy­la, ka­dı­nıy­la-kı­za­nıy­la, eriy­le-pa­şa­sıy­la, ali­miy­le-ca­hi­liy­le mil­let top yekûn bir da­ya­nış­ma içe­ri­si­ne gi­re­rek Ata­türk’ün li­der­li­ğin­de düş­man Ana­do­lu’dan te­miz­len­miş­tir.

Üze­ri­miz­de­ki yük ne kadar çok olur­sa olsun hiç­bir zaman ümit­siz­li­ğe düş­me­me­li­yiz. Yeter ki bir­lik, be­ra­ber­lik için­de el ele, yürek yü­re­ğe, gönül gö­nü­le ola­lım, her şeyin üs­te­sin­den ge­li­riz. Bu me­yan­da bir İngi­liz ata­sö­zü :”Eller çok olur­sa, yük ha­fif­le­şir.” di­ye­rek bir doğ­ru­yu teyit et­miş­tir.

Mil­let ola­rak ge­liş­me­miz, yük­sel­me­miz, sa­na­yi­leş­me­miz, mü­ref­feh ve mutlu bir hayat sür­me­miz, baş­ka­la­rı­nın bo­yun­du­ru­ğu al­tı­na gir­me­den, ba­şı­mız dik ve öz­gür­ce ya­şa­ya­bil­me­miz için bir­lik, be­ra­ber­lik ve da­ya­nış­ma için­de ol­ma­mı­zın şart ol­du­ğu he­pi­miz ta­ra­fın­dan bi­lin­me­li­dir.

Sa­tır­la­rı­mı­za J.J. Ro­us­se­au’nun şu güzel sö­züy­le son ve­re­lim.
“ Be­ra­ber ağ­la­mak­ta­ki tat­lı­lık kadar hiç­bir şey kalp­le­ri bir­bi­ri­ne bağ­la­maz.”

--------------------------------------------------------------------------

SENDEYİM

Yaz gül­le­ri­nin aç­tı­ğı yer­de­yim
Yü­zün­den bugün kal­bim­le şer­de­yim
Sevgi rüz­ga­rın alıp sa­vur­du­ğu
Aç yü­re­ğin gel­dim artık sen­de­yim.

Yel­ken açmış ma­vi­li­ği­ne deniz
Uğ­ru­na akan yaşla doldu geniz
Sev­dan­dan kal­bim­le her daim şeniz
Aç kol­la­rın gel­dim artık sen­de­yim.

Dağ­lar kadar yü­ce­dir bu sev­da­mız
Bit­mez me­za­ra kadar bu sev­da­mız
Yanar için­den sön­mez kor sev­da­mız
Aç sev­gi­lim gel­dim artık sen­de­yim.

Yo­lu­na yol tut­tum öm­rü­ne ömür
Has­re­tin­den oldum man­gal­da kömür
Gel bi­raz­da kal­bi­me gir de sömür
Aç bir tanem gel­dim artık sen­de­yim.

As­la­nog­lu der gö­nül­den se­ve­rim
Ben ezel­den hep aşk­la­ra ya­ve­rim
Yo­lu­nu kay­bet­miş bir ava­re­yim
Aç ka­pı­nı gülüm artık sen­de­yim.

Çetin ASLAN - AYDIN

-----------------------------------------------------

ŞİRİNCELİ KIZ

Köhne olan dün­ya­ma ışık saçan gö­zün­le
Gönül oca­ğım­da­ki hiç sön­me­yen kö­zün­le
Se­nin­le ölü­mü­ne, de­di­ğin o sö­zün­le
Kal­bi­min için­de­sin, Şi­rin­ce­li şirin kız

Taş dö­şe­li yol­lar­dan o nazlı ge­li­şin­le
Hilal gibi gam­ze­den, mü­hür­den gü­lü­şün­le
Meh­tap gibi par­la­yıp, ge­ce­yi de­li­şin­le
Kal­bi­min için­de­sin, Şi­rin­ce­li şirin kız

İman dolu bil­gin­le, ruh­la­ra akı­şın­la
Yanık se­sin­le her gün, tür­kü­ler ya­kı­şın­la
Keman kaş­lar al­tın­dan, hop­la­tan ba­kı­şın­la
Kal­bi­min için­de­sin, Şi­rin­ce­li şirin kız

Öm­rün­ce mutlu olmak, her­kes ister se­nin­le
Kö­yün­de simge oldun, yü­zün­de­ki be­nin­le
Seni şirin yapan o, üs­tün­de­ki te­nin­le
Kal­bi­min için­de­sin, Şi­rin­ce­li şirin kız

Omuz­lar­dan dö­kü­len, bük­lüm bük­lüm sa­çın­la
İnsanı hor gör­me­yen, doğru bakış açın­la
Pren­ses kıs­kan­dı­ran, pa­pat­ya­lı ta­çın­la
Kal­bi­min için­de­sin, Şi­rin­ce­li şirin kız

Ergün GÜL – AYDIN

---------------------------------------------------

ÖMRÜMÜ ÇALAN YILLAR

Bil­mem hangi yıl­dız­lar­da, sak­lan­dı umut­la­rım
Ge­ce­nin aya­zın­da, üşü­yor­ken meh­ta­bım
Eğer gücüm ye­ter­se bu acıyı, şut­la­rım
Yal­nız dost­la­rım olur, bu ge­ce­de mu­ha­ta­bım…

Ka­rış­mam hiç kim­se­nin et­li­si, süt­lü­sü­ne
Ben ge­ce­ye tes­li­mim, o ise bana yaren
Var­sın koşan eriş­sin, kendi kıy­met­li­si­ne
Yü­re­ği­mi din­le­rim, bana di­yor­sa diren…

Şafak benim tan benim, kim­se­ye hesap ver­mem
Yü­züm­de­ki nur oyken, bun­dan kime ne derim
İkrar ver­mi­şim bire, iki­li­ye yüz sür­mem
O yüz­den hay­kı­rı­rım, bire bağ­lı­dır serim…

Yer ver­mem yü­re­ğim­de, ne ki­bi­re ne kine
Di­ken­ler­den sıy­rı­lıp, ola­yım güle yakın
Sevgi nedir bil­me­yen, beni görüp çe­ki­ne
Öm­rü­mü çalan yıl­lar, beni bana bı­ra­kın…

Ka­mi­le YEŞİLTEPE - İZMİR

-------------------------------------------------------

SEN DE

Sö­zü­mü sen­den sak­la­ya­mam,
Bu­ruş­muş gül­le­ri kok­la­ya­mam,
Gel­mek is­te­me­ye­ni bek­le­ye­mem,
Böyle bir ka­rak­te­rim var benim.

Sev­gi­ye hür­me­tim bü­yük­tür,
Sev­gi­siz geçen gün­le­rim ka­yıp­tır,
Ya­şa­nan gü­zel­li­ği an­lat­ma ayıp­tır,
Böyle bir ka­rak­te­rim var benim.

Sa­bır­lı­yım, din­le­me­si­ni bi­li­rim,
Gel de­di­ğin yere hemen ge­li­rim.
Ge­re­kir­se sev­gim için ölü­rüm
Böyle bir ka­rak­te­rim var benim.

Benim için her şey sev­gi­nin başı,
Sev­giy­le tat­la­nır, yu­va­nın aşı,
Say­gı­ya bağ­lı­dır her şeyin gi­di­şi,
Böyle bir ka­rak­te­rim var benim.

İbra­him KİRAZ – NAZİLLİ

HAYKIRIYOR KALBİM

Za­ma­nın yü­re­ği­mi delip geç­ti­ği
O gün
Bir kib­rit ala­zın­da eri­di­ğin­de gece
Ha­yal­ler kap­la­dı­ğın­da la­ci­vert gök­yü­zü­nü
Yıl­dız­lar ara­sı­na
Mah­ya­lar ger­dim
Koyu kır­mı­zı mü­rek­kep­le yaz­dım adını
Ka­ran­lık bu­lut­lar geldi geçti
Ka­de­rin cümle ki­lit­le­ri­ni
Kırma pa­ha­sı­na
Zor­lar­ken düş­le­ri­mi
Ne yağ­mur­lar
Ne ti­pi­ler
Sil­mek is­te­di seni.
Ve arar­ken çıp­lak ayak­la
Di­ken­ler üs­tün­de
Hızlı sa­atin kayıp ayar­cı­sı­nı
Çığ­lık çığ­lı­ğa
Hay­kı­rı­yor­du kal­bim…

Nuriz GÖK­ME­NOĞ­LU – AN­KA­RA

-----------------------------------

EYLÜL SAÇLIM

Ha­ya­li çö­lü­me se­ri­len vaha
Üşü­rüm, bı­rak­ma beni bir daha
Lal olsa ge­ce­ler küsse sa­ba­ha
Yi­ne­de gön­lü­mün ışı­ğı­sın sen.

Aş­kın­la çağ­la­yıp elem­le aktım
Elim­le kal­bi­me ateş­ler yak­tım
Se­la­mın bek­le­dim yo­lu­na bak­tım
En­da­mın yu­va­sı eşi­ği­sin sen.

Ne­den­dir, bu canın bit­mez suç­la­rı
Do­kun­sam tu­tu­şur par­mak uç­la­rı
Ey­lü­le bo­yan­mış ipek saç­la­rı
Ru­hu­mun ren­gâ­renk ku­şa­ğı­sın sen.

Ey mah­zun ba­kış­lım an­lam­lı sözüm
Ya­rı­nım, gü­ne­şim ay­dın­lık yüzüm
Ere­lim vus­la­ta gel yürek sızım
Çıl­gın düş­le­ri­min be­şi­ği­sin sen.

Ey­lül­ler bek­ler­ken seni rıh­tım­da
Umut­lar ye­şe­rir kara bah­tım­da
Bir hülya Bolat’ın gönül tah­tın­da
Ümi­din to­hu­mu ba­şa­ğı­sın sen.

Bolat ÜNSAL - AN­TAL­YA

---------------------------------------------------

BİÇARE KOLLARIM

Nisan yağ­mur­la­rın­da çisem çisem ıs­lan­dım
Gön­lü­mün ba­ha­rın­da çiçek açtı umut­la­rım
Şi­ir­ler yaz­dım sa­bır­la iş­le­dim sa­tır­la­rı­nı
Kal­bim­den ka­le­mi­me düştü sana yol­la­dım.

Her gece şar­kı­mı­zı fı­sıl­da­dım meh­ta­ba
Öl­mem­ler yaktı ge­ce­mi gök­yü­zü in­sa­fa geldi
Göz­le­rim­den uzak­la­şır­ken se­ma­da­ki ay
Nisan yağ­mur­la­rın­da dindi kal­bi­min atışı.

Çıl­gın duy­gu­la­rım bek­ler­ken sa­ba­hı
Göz­le­ri­mi boş yere ka­pı­ya hap­set­tim
Ça­re­siz yü­re­ğim düş­le­re ka­pat­tı yol­la­rı­nı
Bi­ça­re kol­la­rım sana has­re­ti­mi uzat­tı.

Tülay SA­RAY­KÖY­LÜ – SÖKE